Een ouderlijke vermaning

Jongens wat hep ie er een mooie site van gemaakt,
het verbaast mij dat jullie hier nog tijd voor hebben.
Jullie hebben in korte tijd knopen door gehakt,
bergen verzet en barrières geslecht.
In onze ogen te veel,te snel en te moeilijk.
Het "zou je het wel doen-en ook 'moet dat nu al" zijn niet van de lucht.
De plannen zijn wild, en de planning deugt niet in onze bezadigde geest.

Maar zij, zij kijken ons aan en schudden meewarig het hoofd.
Vrolijk gaan zij verder met (lijstje):

-Het opzetten van een kippen farm.
-Een paarden ranch.
-Een smederij.
-Schapenwol verwerkingsindustrie.
-Bijenhouderij
-De warmoeserij niet te vergeten.
-En voor de toekomst een B&B.

En enpasant moeten nog even de landerijen worden verkaveld,
de verhuisdozen uitgepakt en een feestje gebouwd.
Ohja het dak moet er nog eventjes af en vernieuwt, en klein detail en het huis ingericht.
Om dit alles in leven te houden moet er natuurlijk ook nog tussen door gewerkt worden.

Zuchtend leggen wij het moede hoofd in de schoot, en overzien het slagveld.
En, waar kun je helpen zonder in de weg te lopen?
Als bezorgde ouder denk je dan terug aan je eigen start op eigen benen.
Hoe moeilijk dat ging, maar toch dat achteraf meevalt als je het maar doet.

Ivo de Wijs "de seizoenen" heeft het zo verwoord:

Als je jong bent, valt de lente eeuwig samen met de lente
er hangt bloesem aan de bomen en de vogel zingt een lied
en je jeugd bestaat uit zee en zand en zonnige momenten
Maar de seizoenen komen terug
de jaren niet

Als de zomer aankomt, wil je niet verdwalen in het koren
je agenda heeft geen ruimte voor plezier en voor verdriet
en je zegt: Ik heb geen tijd, ik heb al zoveel tijd verloren
Maar de seizoenen komen terug
de jaren niet

Pas in de herfst is voor het eerst
het besef niet te ontlopen
Je ogen vallen open
je hebt je tijd verdaan
Je halve leven werd beheerst
door zenuwen en zorgen
De blinde hang naar morgen
de race om het bestaan

Je armen worden krakerige takken
en als je het geluk probeert te pakken
is het nep of surrogaat
Je bent te laat

In de winter ben je vrij om al je dagen te verdromen
maar je tijd is om, het land is leeg, het regent dat het giet

Je verlangt met hart en ziel naar nieuwe bloesem aan de bomen
Maar de seizoenen komen terug
de jaren niet
Er zal bloesem komen
die je niet meer ziet

De les hier uit is, ga voor je dromen en aarzel niet.
Terug kijken kan altijd, en leren doe je je hele leven.

Veel liefs en succes.

Hallo, wat ontzettend leuk om te zien wat jullie doen met deze prachtige plek, waarop wij ook zo verliefd waren, zijn. Heel veel plezier en geluk gewenst!!

Mooie site