Lang leve het landelijk leven!

We wonen inmiddels al bijna twee jaar op de Gulden Vlier. Ons heerlijke plekje in het oosten van het land. Dat dit landelijk leven niet altijd over rozen gaat, bleek maar weer eens uit een typische atypische dag uit ons leven hier.

Pony’s

De dag begon lekker, ik was vroeg op om de dag te beginnen en binnen 10 minuten stond ik buiten om de dieren te verzorgen. Eerst vul ik de bakken van de pony’s met brokken die in de schuur staan en dan op pad naar de wei. Shaggy en Boy waren weer erg blij me te zien en vielen aan op hun bakken, terwijl ik het hooinet voor ze vulden. De zon scheen, maar het was bar koud buiten en het verbaasde mij dan ook niet dat de waterbak volledig bevroren was. Deze keer was het zo erg dat ik het ijs niet los kreeg. Dan maar een emmer water halen om de pony’s te drenken voor manlief iets aan de waterbak kon doen.

Kippen

Het waaide deze ochtend ook best flink en uit een andere richting dan normaal. Ik had al gezien dat de platen op het dak van het kippenhok het moeilijk hadden. Snel een steen op leggen zo, dacht ik nog. Maar terwijl ik onderweg was om dit te doen vloog er al een plaat om mijn oren. Shaggy die in de wei met me mee was gelopen schrok zich een hoedje! Ik kon ook maar net voorkomen dat de plaat (á 50*250 cm) het weiland in zeilde. Wat een pech voor de kippen! Eerder deze week hadden we al een kip verloren aan een roofdier en nu gaat ook nog eens hun verblijf stuk!

Zodra de winkels open waren zijn we dus maar op pad gegaan om een nieuwe plaat te kopen voor op het dak. Dat ging voorspoedig en al snel hadden de kippen ineens een helder stuk dak boven hun hoofd. Dit mocht alleen niet baten, want in de loop van de middag vloog de volgende plaat eraf. Gelukkig regende het niet en besloten we die klus voor de volgende dag te bewaren.

Leidingen

Doordat de wind nu eens uit een andere richting kwam merkten we dat ons eigen nieuwe dak helaas niet zo tochtvrij was als wij hadden gehoopt. Eerder zijn we druk aan de slag gegaan met het isoleren en dichten van alle kieren bij de dakkapellen, nu was de andere kant van het huis aan de beurt. Alle naden tussen de muren en het hout van het nieuwe dak moesten gekit worden, platen losgehaald worden om isolatie achter te proppen en kieren gepurd met schuim. Dat was nog een hele klus, waar we de rest van de dag flink druk mee waren. Uiteraard is het dan heel fijn om aan het einde van de dag een lekkere warme douche te nemen. Dat was ons niet gegund…

Wat bleek? Het was zo koud geweest die dag, dat de waterleidingen bevroren waren! Onze HR ketel staat namelijk in de schuur naast het huis. Er loopt een waterleiding van het huis naar de HR ketel in de schuur en van daaruit weer terug het huis in. Dat eerste gedeelte bleek bevroren te zijn. En toen gaf ik het op. Ik was er even klaar mee en plofte op de bank. Morgen weer een dag hoor! Riep ik naar manlief. En daar was hij het van harte mee eens.

Ongewenste bezoekers

En zo stonden we vanmorgen weer in de schuur om te kijken wat we aan de bevroren leiding konden doen. Kacheltje neerzetten en flink warm stoken? Het proberen waard! Maar niet heel effectief verteld mijn moeder over de telefoon. Vroeger toen we nog op een woonark woonde hadden zij daar een elektrische buizenverwarmer voor. Dat ga ik dus straks maar even googlen.

Ondertussen heb ik vanmorgen wel de kippenverslinder gevonden. Boven op het vloertje van onze schuur, die wij zo heerlijk warm aan het stoken waren, hoorde ik een hoop gekrabbel. Nader onderzoek wees uit dat het hier om een steenmarter ging, die blijkbaar zijn intrek in onze schuur had genomen. Dit verklaard wel meteen waarom onze kat zo graag het vloertje op wilde de laatste tijd. Die had hem al lang al geroken!

Jaja, en zo gaat ons landelijk leven door. Met bevroren waterbakken, bevroren leidingen, kippenhokken die wegwaaien en ongewenste bezoekers. Ik kan er eigenlijk alleen maar om glimlachen. Wat is het leven in de stad toch eigenlijk saai…..