Het schapenincident

Inmiddels wonen we nu een week in ons nieuwe huis en beginnen aardig te wennen. Het werk is weer begonnen en nieuwe routines krijgen vorm. Vorige week was er echter één komische uitschieter; een typische stadse blunder van mijn kant.

In de vorige blog schreef ik dat er nog een verassing was voor ons, op de dag dat wij de sleutel in ontvangst mochten nemen. Die verassing kwam in de vorm van een schaap. Nee, deze kregen wij niet cadeau bij het huis (gelukkig maar). Dit is het schaap van één van de buren, of beter gezegd, de ram. Dit mannelijk schaap hadden wij al eerder ontmoet in het traject van de aankoop van ons huis en nu stond hij dus opnieuw in onze wei.

Stadse mensen als wij zijn vonden wij zo’n schaap in de wei natuurlijk reuze interessant en al na een paar dagen kwam hij vrolijk naar het hek gelopen wanneer wij hem riepen. Een aai over de bol, een krabbel achter zijn oor, het schaap scheen ervan te genieten. Wat een aandacht ineens!

Tot de dag aanbrak dat ik hem een wortel wilde geven. In ons weiland staat aan de zijkant een schuilstal in de vorm van een oud tuinhuisje. Deze schuilstal wilde ik eens goed inspecteren, omdat we van plan zijn om over niet al te lange tijd wat pony’s/paarden in de wei te zetten. Het probleem zat hem in het feit dat de stal IN de wei staat, bij het schaap.

Aan het hek was het schaap tot dan toe heel erg lief en aanhankelijk naar ons toe en liep hij zelfs mee wanneer je langs de wei over de oprit liep. “Waarom ook niet?” Dacht ik dus, “we willen uiteindelijk zelf ook schapen houden”. Ik maakte het hek open. Op weg naar de schuilstal kwam het schaap mij al tegemoet gerend. Niets aan de hand, hij stopte voor mijn neus en nam met dank de wortel in stukjes van mij aan. Nog een krabbel achter zijn oor en ik wilde op weg naar de schuilstal. En daar begon het probleem.

Uit mijn ooghoek zag ik beweging en in de veronderstelling dat het schaap weer met mij meewandelde draaide ik me om. Deze keer was zijn houding echter heel anders: hij had zijn kop laag en schouders gehoekt. Hij wilde mij omver stoten! Ik schrok mij en hoedje en hield hem tegen door mijn armen naar hem te strekken en een voorwaartse beweging te maken waardoor hij stopte.

Toen ik echter weer verder wilde lopen, herhaalde hij zijn poging. “Dit gaat de verkeerde kant op!” Schoot het door mijn hoofd, maar welke opties had ik? Na nog eens twee keer een pas te hebben gezet waarna het schaap een dreigende beweging maakte, besloot ik het zekere voor het onzekere te nemen: RENNEN!

Net op tijd bereikte ik het hek en sprong ik er met een potsierlijke boog overheen om op mijn kont in het gras te belanden. Achter het hek stond het schaap mij dreigend aan te kijken: “En kom niet nog eens in mijn wei!”

Dagen later hebben wij de eigenaar van het schaap ontmoet. Zijn reactie op het incident: “Levensgevaarlijk!”

En dat is dus het verschil tussen een ram en een ooi in de wei. Bij de eerste moet je rennen en de tweede gaat jou uit de weg…. Weer wat geleerd.